“We vormen samen, ieder met haar of zijn eigen talenten, één geloofsgemeenschap, met Christus aan het hoofd: dàt is de Kerk als Mystiek Lichaam van Christus -c- Pieter Coecke van Aelst - wikimedia commons”
Wat is de ‘nieuwe parochie’?
“De Kerk is er niet voor zichzelf, maar voor de wereld. In de nieuwe parochie zijn mensen – wie ze ook zijn – welkom en worden ze gastvrij onthaald. Ze is een teken van het Evangelie dat er ook daadwerkelijk wordt beleefd. Je zou er alles moeten kunnen vinden wat nodig is om te leven als christen. En dat is natuurlijk veel meer dan alleen maar ‘misgelegenheid’. Het is zowel aansprekende liturgie en samen bidden, als dienstbaarheid en een luisterend oor voor wie het moeilijk heeft. Ze biedt kansen tot ontmoeting en tot geloofsverdieping. En natuurlijk vormt ze geen eiland, maar is ze solidair verbonden met de wereldkerk en met de hele samenleving.”
(bisschop Lode Van Hecke, Samen kerk opbouwen vanuit de Geest, p. 23)
Deze tekst van onze bisschop vat kernachtig samen wat we verstaan onder een kerkgemeenschap. Dat geldt ook voor onze plaatselijke geloofsgemeenschap. We werken dit verder uit in deze visietekst. Maar eigenlijk gaat het hierom als we spreken over onze ‘nieuwe parochie’: een gastvrije plek, waar mensen – of ze nu nieuw zijn of reeds lang deelnemen aan het parochieleven – kunnen proeven van wat geloof is: een persoonlijke relatie met God/Jezus aangaan, en zo ook tot verbondenheid komen met tochtgenoten die we als kinderen van God terecht ‘broers en zussen’ mogen noemen. Iedereen van goede wil moet zich dus welkom voelen, ook degenen die slechts één maal langskomen. Anderzijds moeten we mensen ook begeleiden naar en opleiden tot een betere kennis van wat onze parochie inhoudt. In dat verband is het belangrijk dat we onze symbolen koesteren, een beetje zoals men met de vlam van de Olympische spelen doet: ze zijn waardevol en kunnen mensen aanspreken.
Mystiek Lichaam van Christus… wàt?
Paulus vergelijkt in zijn brieven in het Nieuwe Testament de kerk vaak met het Lichaam van Christus. Zo schrijft hij in Kol. 1,24:
“Op het ogenblik verheug ik mij dat ik voor u mag lijden en in mijn lichaam aanvullen wat nog ontbreekt aan de verdrukkingen van de Christus, ten bate van zijn lichaam, dat is de kerk.”
En in de eerste Korintiërsbrief 12,13 lezen we:
“Wij allen, joden en heidenen, slaven en vrijen, zijn immers in de kracht van één en dezelfde Geest door de doop één enkel lichaam geworden, en allen werden wij gedrenkt met één Geest.”
Dat klinkt misschien wat zwaar, maar de manier waarop Paulus dit beeld van de kerk verder in 1 Kor. 12 uitwerkt, is toch wel mooi. Uiteindelijk komt het hierop neer dat wij allen ledematen zijn van Jezus’ Lichaam.
Dat houdt eerst en vooral in dat wij allemaal, als unieke personen, mogen horen bij de kerk. Iedereen is welkom. Net als ieder lidmaat levert elke mens een unieke bijdrage aan de kerk, gewoon, door wie hij of zij is. Dat is voor ons een uitdaging in onze nieuwe parochie: het ontdekken van de eigen talenten
en interesses van elk lid, en dàn pas nagaan hoe zij hiermee kunnen bijdragen aan het leven van de geloofsgemeenschap.
Voorts is Christus het Hoofd van dit Lichaam – en eigenlijk ook wel het Hart. Dat betekent dat we als geloofsgemeenschap niet louter een sociale organisatie zijn die mensen samenbrengt, hoe nobel dat ook is. Alles wat wij doen, zeggen en denken is gericht op Christus. Hij staat centraal, Hij inspireert ons, Hij wil dat wij gelukkig zijn en goed leven, Hij geeft ons leven zin, Hij staat ons bij in moeilijke momenten en deelt in onze vreugde op de vreugdevolle momenten, Hij wil dat we vrede kennen en Gods kinderen worden, kortom: Hij is bekommerd om elk van ons, en vraagt dat we ook Hem een centrale plaats willen geven in ons leven. Die twee dingen zouden elk van onze initiatieven moeten doordesemen. Dat is echte dienstbaarheid.
In een volgende aflevering blijven we stilstaan bij enkele andere aspecten van wat onze parochie als geloofsgemeenschap dient te betekenen: de Geest waarin we werken, de zending van iedere gelovige, en het bouwen van bruggen.
