‘Vrede zij u’ (Joh. 20, 19.) Dit zijn de eerste woorden die Jezus tegen zijn leerlingen zegt na zijn verrijzenis.
‘Vrede zij u’, sjalom alechem! Dat is de aanduiding van een allesomvattende vrede. Vrede met God. Vrede met elkaar. Vrede in jezelf. Vrede met je situatie. Die vrede is oneindig veel groter dan ons hart en ruimer dan ons geweten dat ons fel aan kan klagen. Het is de vrede van God, die alle verstand te boven gaat. Die ons in onze onrustige gedachten en ons hart bewaakt.Iedere zondag bij het begin van de viering wordt die vrede over ons uitgeroepen. ‘Genade zij u en vrede, van God onze Vader en van Jezus Christus, de Heer’. Wij mogen in die vrede gaan staan en die als de ware werkelijkheid beleven.
België werd verkozen voor de VN-veiligheidsraad met het motto: ’Consensus smeden, bouwen aan vrede’. Vrede vraagt dialoog, communicatie. Hoeveel conflicten zouden kunnen vermeden worden door eerlijk en open in gesprek te gaan? We weten hoe moeilijk het is te luisteren, open te komen voor een andere visie, niet te denken en te beslissen in naam van iemand anders.
En we moeten het niet ver van huis gaan zoeken. Vrede?
Begin in je eigen wereld om je heen…. in je relatie, je gezin, op de werkvloer, ja zelfs in en rond de kerk!
Hoe kan je je broeder of zuster de vrede wensen, terwijl je elkaar niet in de ogen durft te kijken?
Als mensen moeten zwijgen voor de ‘goede vrede’? Is dat wel vrede?
Wij ontvangen vrede als een gave van God zelf. Wij geven ze elkaar door als een wens.
Vrede is inderdaad besmettelijk. Laten we die vrede koesteren en laten groeien in ons.
Sterk en diep geworteld in ons dagelijks doen en laten. Wij leven niet in oorlogsgeweld.
Toch komt er heel wat op ons af dat onvrede meebrengt.
We ervaren de drukte als onrecht: we mogen niet meer over onze eigen tijd beschikken zoals we wensen. We zijn gevoelig voor scherpe woorden en onvriendelijke blikken.
We horen voortdurend negatieve berichten en zo weinig positieve berichten.
En doorheen dit alles horen we telkens opnieuw dit woord van Jezus: ‘Mijn vrede geef ik u.’
We kunnen er enkel dankbaar voor zijn en we beseffen dat Zijn vrede ons weerbaar maakt.
Zijn vrede in ons is bron voor wereldvrede. Het klinkt dwaas, pretentieus zelfs. Zijn vrede maakt ons sterk genoeg om met open oog en oor de confrontatie aan te gaan in dialoog, vanuit een liefhebbende blik.
We slaan niet op de vlucht maar leren om geweldloos te reageren en op te komen voor gerechtigheid.
Vier Vrede!
Op 11 november vieren we Wapenstilstand. Een dag dat we samen de Vrede mogen vieren.
Mooi symbool van vrede is ook de samenwerking voor de gedachtenisviering.
Vertegenwoordigers van de rooms-katholieke, de protestantse- de moslim en de vrijzinnige gemeenschap gedenken samen met de oud-strijdersverenigingen, de overheid, de stedelijke academies, scholen en zovele aanwezigen allen die hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid. Alle burgerlijke en militaire slachtoffers die hun leven lieten in voorbije oorlogen.
De viering start in de dekenale kerk om 10.30 uur. Na de viering vertrekt om 11.15 uur een optocht naar het Heldenplein. Na het neerleggen van de bloemen volgt de inzegening van een nieuwe klok voor de vredesbeiaard.
U bent allen van harte welkom, en vier gerust de vrede!
Luc Dilewyns
