Het jeugdverblijf in Affligem
Het (voor)laatste weekend voor het Vormsel trekken we met alle vormelingen en catechisten (de laatste jaren) naar het jeugdverblijf Sint-Benedictus van de abdij van Affligem. Dit jaar vertrekken we op vrijdag 25 april, een schooldag, waardoor we geen tijd vinden voor een verkenning van de Grembergse kerk als cultuur-historisch gebouw, waar we in het verleden wel aandacht konden aan geven. We spraken met de ouders af dat zij zouden carpoolen om met zo weinig mogelijk auto’s alle vormelingen naar het verblijf te brengen. Dat loopt vlot. Voor 11-jarigen is het verkennen van de slaapruimte van essentieel belang. Daar beginnen we dus bij aankomst mee. Ondertussen toveren enkele catechisten en ouders een overheerlijk pitta-maaltijd tevoorschijn.
De eerste avond
We starten met een nieuw element, namelijk body-percussie. Bij het zingen van een gospelsong tikken, kloppen en wrijven de vormelingen het ritme op hun lichaam. Chris, een gastcatechist, leidt alles in goede banen. Iedereen geniet. We delen ons nadien op in drie groepen. In deze groepen gaan twee catechisten met de vormelingen in gesprek. Afhankelijk van de richting waarin het gesprek zichzelf leidt, komen verschillende thema’s aan bod: het Vormsel, geloven vandaag, deelnemen aan de wekelijkse eucharistie, engagement…
Daarna gaan we met z’n allen op avondwandeling. Bij de start is het nog niet echt donker, maar dat verandert snel, zeker als we door een dichter begroeid bos(je) stappen. We eindigen de wandeling aan de grot op het domein van de paters. Elke vormeling krijgt een (ooit zelfgemaakt) kaarsje terwijl Jan wijst op het belang van de stilte als voorwaarde om te kunnen bidden. Nadien ontsteken we ons kaarsje en na het formuleren van een heel persoonlijke voorbede kan elke vormeling zijn kaars bij het mariabeeld plaatsen. Een kippenvelmoment, dat vrij lang duurt, maar waar de 43 vormelingen respectvol mee omgaan. Nog even een moment om de GSM vrij te geven, een moment van gezellig samenzijn en dan is het bedtijd.
Vijf werkwinkels in de voormiddag
Als ochtendritueel voorzien Fien en Roxanne, ook een gelegenheidscatechist, een bewegingsmoment. Na het ontbijt kijken we naar het storyboard over het Vormsel. De vormelingen worden opgedeeld in drie groepen die in de voormiddag vijf werkwinkels zullen doorlopen. In de eerste werkwinkel benadrukt Fien het belang van de handoplegging tijdens het Vormsel. Ze kan hierbij verwijzen naar de ouderavond waar we met de ouders een gelijkaardige opdracht deden. Lut zorgt dat de vormelingen in hun leven kleur kunnen bekennen. Concreet doen ze dit door hun beeldje te schilderen in de kleuren die voor hen een grote betekenis hebben. Jan en Hendrik stimuleren hen om van een ruw houten kruisje een persoonlijk hebbeding te maken. Dit kruisje zullen de vormelingen dragen bij hun Vormsel. Christine en Alexandra verduidelijken wat het kan inhouden als je geroepen wordt. Greetje en Roxanne leren aan de vormelingen hoe je een vriendschapsbandje kan maken. Zij suggereren de kinderen om er eentje te maken voor iemand anders.
Vijf werkwinkels in de namiddag
Na een vlug genomen lunch, maar blijkbaar wel in de smaak van de vormelingen, kijken we samen naar het storyboard over het Kruis. Nadien doorlopen de groepen vier werkwinkels. Greetje en Christine vertellen over het Zegel. Op het einde mogen de vormelingen hun houten kaartje, waarin zijzelf op de TOV-dag van de naamopgave hun naam en belangrijkste eigenschap gebrand hebben, bevestigen met echte zegellak, waarin ze hun vingerafdruk zetten. Lut en Alexandra tonen de kracht van olie aan als intro op het symbool van het chrisma tijdens het persoonlijke Vormsel. Ook zij kunnen hierbij verwijzen naar de ouderavond waar we de ouders hetzelfde lieten ervaren. Jan en Hendrik werken samen met de vormelingen het kruisje verder af. Tenslotte leren Fien en Roxanne het dansje aan dat we als verrassing voor de ouders na het Vormsel zullen brengen. Een laatste moment van intensieve samenwerking dit jaar.
Zegening van de kruisjes
En tussendoor, maar zeker niet als tussendoortje, is er een moment waarop de kruisjes gezegend worden. Paul, oud-pastoor in Grembergen die heel wat vormelingen gedoopt heeft en/of hun eerste communie gegeven, zegent de kruisjes met palmtak en gewijd water, nadat hij een gebed met oproep tot engagement uitgesproken heeft. De manier waarop de vormelingen hun kruisje in hun beide handen aanbieden spreekt boekdelen.
Paus Franciscus
Het valt op dat in enkele werkwinkels aandacht besteed wordt aan het overlijden van Paus Franciscus. Expliciet gebeurt dit bij het Zegel en het kruisje (zowel afwerking als zegening). In andere werkwinkels is dit sporadisch. Telkens wordt benadrukt dat Paus Franciscus getracht heeft de kerk opnieuw bij de gewone mens te brengen, naast zijn aandacht en inzet voor de ‘gebroken’ mens.
Een vaasje-geluk voor moederdag
11 mei, de dag van het Vormsel, is het ook moederdag. Daarom zorgen we ervoor dat de vormelingen ook dit jaar een ‘vaasje-geluk’ kunnen maken. Onder leiding van Roxanne en met hulp van de aanwezige ouders en de catechisten toveren zij de droogbloemen om tot een waardevol geschenkje. We zijn er zeker van dat het in de smaak van de mama’s zal vallen. Ondertussen zijn heel wat ouders komen opdagen om een handje toe te steken bij het opruimen van de droogbloemen en de voorbereiding van het avondmaal. Gelukkig maar want beide zijn arbeidsintensief.
Een persoonlijk schilderijtje
We oefenen na de maaltijd nog even de body-percussie. Het gaat al vrij vlot en we overwegen om dit element op te nemen in de slotviering op zondagmiddag. Daarna geven we aan de groep vormelingen een nieuwe opdracht. In een drietal groepen beluisteren we wat hen het meest getroffen heeft tijdens de TOV-dagen. Uiteraard komen opnieuw thema’s aan bod als: geloof, kerk, inzet …. De opdracht is heel concreet. Maak een schilderijtje van datgene wat jou het meest zal bijblijven van onze voorbereiding op het Vormsel. Het is evident dat de ervaringen uit de tweedaagse de overhand zullen nemen. Bij de opdracht gelden de volgende twee afspraken. Je blijft eraan werken tot zolang de muziek speelt en er is minstens drie meter afstand tussen jou en je gebuur. Dit om te vermijden dat sommigen iets ondoordacht met enkele penseelstreken zouden produceren. Maar onze bezorgdheid is echt voorbarig. De vormelingen denken eerst goed na over wat ze willen schilderen en nemen nadien rustig de tijd om er iets persoonlijks van te maken. Er zijn veel juweeltjes bij.
Een gezellig kampvuur
Na deze diepzinnige ervaring is het tijd voor wat ontspanning. Kasper steekt als ervaringsdeskundige een prachtig kampvuur aan. We moeten niemand dwingen om daarbij aan te sluiten. Na een eerste suggestie (het avondlied van de scouts, uit volle overtuiging gebracht door de drie aanwezige scouts) volgt het ene lied na het andere. De sfeer is er, maar het wordt ook stilaan bedtijd.
De laatste voormiddag
De zondagmorgen zou een strofe kunnen zijn uit het lied van H. Van Veen, opzij, opzij, opzij… want het is een aaneenschakeling van opdrachten. Ochtendgymnastiek, ontbijt, kamers ontruimen, groepsfoto’s voor de abdijmuur, het dansje herhalen, oefenen van body-percussie, een eerste keer de rijen vormen, een uitvoerig zangmoment - alle liedjes die we zullen zingen tijdens de afsluitende viering krijgen een oppoetsbeurt - met Mita als dirigent en Hendrik aan de piano. We werken ook even met het bijbeltje dat elke vormeling als geschenk van de Kerkfabriek ontvangt. Alle vormelingen mogen o.a. met hulp van aanwezige catechisten hun favoriet verhaal opzoeken. Ondertussen zijn heel wat ouders komen opdagen voor hulp bij het ontbijt, inclusief omwas en het poetsen van de slaapkamers, de leefruimten en de sanitaire gedeelten. Gelukkig voor ons en we zijn dan ook iedereen, die op één of ander manier een handje komt toesteken, heel dankbaar.
Een gebedsviering als afsluiter
Tegen 11.45u zijn ongeveer alle ouders aangekomen voor de slotviering. Omdat we nu, in tegenstelling tot vorig jaar, geen gebruik mogen maken van het kerkgebouw van de abdij, doen we de viering buiten. Maar zoals Alexandra bij de start van de viering aangeeft is het één van de eerste keren dat ze tevreden is met een verbod gezien het prachtige weder. Tijdens de gebedsviering mogen de ouders de kruisjes aan hun vormeling overhandigen. Een rijk moment, net als de vredesknuffel die de vormeling aan papa en mama nadien geven. De viering is een mooi orgelpunt van een zeer geslaagde tweedaagse. Dit kunnen we niet verloren laten gaan. Daarom hebben we het verblijf in de abdij al geboekt voor volgend jaar.
Verslag: Hugo Foto’s: Christine
